ARC 2022 - De koningin blijft aan
De laatste maanden zijn mentaal zwaar geweest. Door verschillende zaken in het privéleven in een Burnout terecht gekomen waar ik nog van aan het herstellen ben. Toch stond de ARC (adventure ride competition) gepland, het inschrijfgeld was betaald, dus toch maar gegaan onder het mom van “ik kan altijd nog naar huis”
De zondag ervoor sinds 3 maanden weer een keer op de allroad motor en met Alex van den Broek op ”het landje” van de Dudes nog wat obstakels geoeffend. Echt gemakkelijk ging het niet en derhalve mijn vertrouwen de ARC dit jaar weer te winnen weg.
Donderdag technische keuring. Allemaal prima. Later donderdag de briefing die niet veel nieuws gaf: 2 dagen, 7 proeven per dag waarvan 1 teamproef die ook mee deed voor de persoonlijke score. Wel werd gezegd dat de proeven dit jaar meer “fahraktiv” waren m.a.w minder korte, technische proeven zoals 8tjes van de GS trophy maar meer echt rijproeven. Altijd leuk en dat licht mij meestal wel
Dag 1:De dag begint goed: enduro biatlon. Na elke ronde moest met een biatlon wapen geschoten worden en voor elke misser een strafronde gereden worden. Gelukkig alles geraakt en geen strafronden.
De tweede proef was een spelletje waar een afstand moest worden ingeschat. Gewoon een rechte lijn rijden en stoppen op een punt. Elke cm waren veel strafpunten en daarmee dus vrij snel geen punten kunnen pakken. Gelukkig ook verder niemand.
De volgende proef was een constandheidsproef. Een ronde met singletracks en los grind waarvanaf gereden moest worden moet in een bepaalde tijd afgelegd worden en de 3 ronden erna zo dicht mogelijk bij de eerst gereden tijd. Hier pakte ik maximale punten door een afwijking van 1 a 2 seconde per ronde
Daarna kwam de teamproef. Het team moest in twee teams opgedeeld worden waarbij het eerste team een stapel blikjes moest omgooien al rijdend, en het andere team daarna moest opbouwen. Helaas waren er teamgenoten die niet eens probeerde en zich niet aan de afspraken hielden waardoor er heel weinig punten gepakt werden.
Vervolgens kwam er een kort stukje zo langzaam als mogelijk rijden en waarbij ook woorden of kleuren onthouden moesten worden die langs de “route” van zo’n 50 meter verstopt zaten. Natuurlijk kwam het woord niet overeen met de kleur wat het lastiger maakte gelukkig de langzaamste van mijn groep en ondanks dat het in het duits moest ook alle 5 de kleuren goed.
De ena-laatste was nog even de moe-maker van de dag. 6 ronden moesten afgelegd worden. Aan het eind van de ronde 20m met de motor uit gelopen om vervolgens met 1 hand zonder zijstandaard een rondje rond de motor te lopen zonder hem te laten vallen. Er waren daarbij 2 routes: makkelijk en een zandroute die met een trekker na elk tream opnieuw ongeploegd werd. Daarnaast zat er nog een stijle loszand klim en afdaling in omDe kans op succes te verkleinen. Echter was het voor mij niet al te moeilijk en had niet nog veel meer ronden binnen de tijd kunnen afleggen. Dus weer maximale punten gepakt.
De dag eindigde met een Gs trophy parcour waarbij technisch gereden moest worden met de bekende balken en de garage o.a. Maar ook daar geen fouten gemaakt en dus mooi punten gepakt.
Echt een moeilijke dag was het niet en kon mijn hoofd dus goed in bedwang houden. En daarmee competatief blijven. Wel merkte ik dat de echte snelheid die ik zou kunnen rijden er behoorlijk uit was en de concentratie beduidend minder. Gelukkig had ik het nog niet echt nodig gehad.
Einde van de dag: tussenstand. Dat de dag niet moeilijk bleek ook. Als de teamopgave niet meegerekend was zaten de rijders die voor het klassement mee deden nog geen 100/200 punten van de 4000 bij elkaar verwijderd. De dag werd bepaald door de teamopdracht en die hadden wij gefaald. Mijn grootste concurrenten zaten allemaal in het beste team en daarmee eindigde ik de dag “helaas” op de 2e plaats waarbij ik op dag 2 200 punten goed moest maken.
Dag 2- De dag begon op de crossbaan bekend van vorige edities. Concept hetzelfde: zandbaan of makkelijke baan en de zandbaan leverd dubbel punten op. Je had een half uur voor 8 ronden. 3x raden wat ik koos. Later een goedeKeus want mijn concurrentie bleek voor de makkelijke variant te zijn gegaan.
Vervolgens een maïsveld waarbij een doolhof was uitgelegd: daar moest een bak met popcorn gevonden worden en een zakje gevuld. Vervolgens terug de finish vinden. Daarna je route telkens reproduceren tot de emmer zo vol was voor maximale punten. Eronder leverde minder punten op tot 0. De route was gevonden door goed samenspel met het team en dus maximale punten gepakt.
Na het maisveld een spelletje waarbij speergeworpen moest worden en een strobaal over een lijn geramt moest worden met de motor. Deze was goed gelukt. Ook de daaropvolgende teamopdracht was deze keer “gemiddeld” voltooid dus niet teveel punten op verloren.
Daarna volgde opnieuw een maisplak maar zonder planten. Hier was na elk team met een trekker het land weer opgeploegd tot los zand en moest men 3 ronden van ongeveer 4km aan loszand zo constant mogelijk afleggen. Een echte conditieproef wat ik niet had. Derhalve vooral niet volluit gegaan maar snel genoeg gereden om niet op mn plaat te gaan en tijd te verliezen en daarmee punten op constantheid. Wel heel vermoeid geraakt.
Later volgde de biatlon maar in andere richting en moest liggend op een kleiner target geschoten worden. Dit was niet heel moeilijk om vervolgens de dag af te sluiten met een andere variant op GS trophy oeffeningen die ik ook prima gedaan had.
Tussenstand voor de finale: 1200 punten goed gemaakt tov de competitie en daarmee weer terug op de eerste plaats met een kleine marge: tijdens de finale word per goed gereden onderdeel namelijk al snel 750 punten verdiend. Dus het zou spannend worden.
De finale was een extra moeilijke variant op de GS trophy oeffeningen daar waar onze finale gelijk viel met de trophy in Albanië. Per oeffening kon men kiezen tussen makkelijk en moeilijk. Ik had het geluk als ena-laatste te starten en daarmee te kijken wat de concurrentie deed: die speelden allemaal op safe en ik dus ook. Helaas een proef door vermoeidheid en gebrek aan concentratie gefaald wat niet nodig was: een dunne balk in 2 hoeken gelegd waar in de lengte overheen gereden moest worden: normaal geen probleem mee. Maar die faal was goedgemaakt door andere onderdelen die ik wel beter gedaan had. Echter in de finale geen extra voorsprong weten te maken en daarmee op de marge die ik voor de finale had alsnog gewonnen.
Het was een bijzonder jaar waar ik met een andere mindset een wedstrijd heb gereden waarvan ik niet had verwacht het nog met een burnout te kunnen. Ben ik tevreden over mijn rijden? Nee zeker niet. Het leek nergens op. Maar daarmee wel genoeg nog kunnen doen om alsnog te winnen. Nu doodop thuis
Over 3 weken terug voor de Race: een crosscountry concept voor de grote enduro (180kg+) toch wel zin in gekregen
Reactie plaatsen
Reacties